Τέχνη και Παιδεία

Γράφει η Σταυρούλα Καλαποθαράκου

Θα μπορούσα να γράψω ένα κείμενο διαμαρτυρίας για το ξήλωμα της Τέχνης από την Ελληνική Παιδεία με την ιδιότητα της καθηγήτριας. Θα μπορούσα επίσης να γράψω και με την ιδιότητα της ζωγράφου.

Όμως επιλέγω να γράψω με την ιδιότητα της μάνας. Από πού να αρχίσω και πού να καταλήξω; Στο «νέο σχολείο» ξηλώθηκαν από το Λύκειο, με αποτρόπαιο τρόπο, τα μαθήματα Ελεύθερο Σχέδιο, Αρχιτεκτονικό Σχέδιο, Εικαστικά, Θεατρολογία,  μουσική.

Φυσικά μειώθηκαν και από το Γυμνάσιο και υπολειτουργούν στο Δημοτικό. Αντικαταστήθηκαν με «project»(!) «Τέχνης και Πολιτισμού» όπου ούτε λίγο ούτε πολύ δίνουν την άδεια να το εφαρμόσουν όλες οι Ειδικότητες (για να συμπληρώσουν ωράριο!!!!). Ερώτηση ρεαλιστική, το εξεταζόμενο μάθημα Σχεδίου για την εισαγωγή στην Αρχιτεκτονική, στην Καλών Τεχνών, τη Διακοσμητική, τη Φωτογραφία, τη Γραφιστική, καθώς και μαθήματα όπως Μουσική, Θέατρο ΠΟΥ θα τα διδαχθούν τα παιδιά;;

Φυσικά στα ιδιαίτερα… Δηλαδή όποιος έχει οικονομική δυνατότητα μπορεί να έχει πρόσβαση σε Ανώτερες σπουδές Τέχνης. Απλά πράγματα. Σαν καθηγήτρια Ζωγράφος έχω ιδιοτελή κίνητρα γιατί θα χάσω την δουλειά μου στην δημόσια «δωρεάν» εκπαίδευση γι’ αυτό και

καταθέτω το πρόβλημα. Σαν μάνα όμως, σκέφτομαι ότι θα χάσει η κόρη μου την ...
παιδεία που της αξίζει στο σχολείο της. Ποιος σας είπε ότι δεν είναι δικαίωμα του κάθε παιδιού να ονειρεύεται να γίνει καλλιτέχνης; Πού το είδατε γραμμένο ότι η Παιδεία πρέπει να υπηρετεί τις αγορές εργασίας που τα μεγάλα συμφέροντα ορίζουν; Δεν ονειρεύονται όλοι οι γονείς να στείλουν τα παιδιά τους στις σχολές λογιστικής ή διοίκησης επιχείρησης για να έχουν μια

«θεσούλα» και  μια «δουλίτσα».

Φυσικά οι καλλιτέχνες είναι η ενοχλητική «μύγα» στο σύστημά σας. Αλλά με όση Παιδεία, αυτοεκτίμηση και αυτοπεποίθηση έχω, ΑΠΑΙΤΩ, δεν παρακαλάω. Απαιτώ επιτέλους να ασχοληθούμε σοβαρά με την ΠΑΙΔΕΙΑ και όχι απλώς με την εκπαίδευση. Και ολοκληρωμένη Παιδεία ΔΕΝ υφίσταται χωρίς Τέχνη. Εδώ ο κόσμος χάνεται θα μου πείτε... και καλά θα μου πείτε. Το θέμα δεν «πουλάει» στα ΜΜΕ.

Ποιος κόπτεται τώρα για την Τέχνη στα σχολεία; Στον καταιγισμό πληροφόρησης σε θέματα παιδείας αναφέρεται μόνο το θέμα των φωτοτυπιών και του υποσιτισμού. Απαράδεκτα πράγματα συμβαίνουν εδώ και δυο χρόνια με τις συγχωνεύσεις σχολείων. ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΑ!

Επιτρέψτε μου όμως να θεωρώ εξίσου σημαντική την τροφή με την πνευματική τροφή. ΑΠΑΙΤΩ και τα δύο για το παιδι μου και για όλα τα παιδια του κόσμου! Όπως μια οικογένεια είναι το κύτταρο της κοινωνίας, όπως εγώ και κάθε γονιός περικόπτει από τις προσωπικές του δαπάνες για να προσφέρει στο παιδί του τα απαραίτητα, έτσι ΑΠΑΙΤΩ από το κράτος να περικόψει από παντού για να έχουν αυτά που ΠΡΕΠΕΙ τα παιδιά όλων μας.

Μένω άναυδη στην είδηση ότι κάποιοι κατέχοντες σε τέτοιους δύσκολους καιρούς εξακολουθούν να έχουν χόμπι, κάνουν ποδήλατο, κανό, τένις, έχουν κότερα και ό,τι στο διάολο άλλο, χωρίς να έχουν εξασφαλιστεί τα απαραίτητα για τα παιδιά!!! ΟΧΙ κύριοι! Πρώτα ο μαθητής!!! Πρώτα εξασφαλίζουμε την επιβίωση και τη διαβίωση των παιδιών μας και μετά, ΑΝ έχουμε, κάνουμε και εμείς ποδήλατο…

(Τα κείμενα των «Ρεπόρτερ στο δρόμο» δεν υφίστανται επεξεργασία και εκφράζουν τις απόψεις των συντακτών τους)

http://topontiki.gr/article/31931