Προσφυγή της ΑΔΕΔΥ στο ΣτΕ κατά της εφεδρείας...

Πλειάδα συνταγματικών διατάξεων, διεθνών αλλά και ευρωπαϊκών κανόνων, παραβιάζει η εφαρμογή της εργασιακής εφεδρείας στο Δημόσιο τομέα, επισημαίνουν η ΑΔΕΔΥ και η Ομοσπονδία Διοικητικού Προσωπικού Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης, στις προσφυγές τους που κατέθεσαν σήμερα στο Συμβούλιο της Επικρατείας.

Ειδικότερα, ζητούν να ακυρωθεί η υπ' αριθμ. ΔΙΔΑΔ/Φ.26.14/756/ΟΙΚ.21872/8.11.2011 υπουργική απόφαση, η οποία εκδόθηκε κατ' επιταγήν του Ν. 4024/2011 (ενιαίο μισθολόγιο, εργασιακή εφεδρεία κ.λπ.), καθώς είναι αντίθετη σε ένα πλέγμα διατάξεων του Συντάγματος, της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ), του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και ευρωπαϊκών οδηγιών.

Επίσης, ζητούν οι προσφυγές να εισαχθούν προς συζήτηση στην Ολομέλεια του Ανωτάτου Ακυρωτικού Δικαστηρίου.

Οι δημόσιοι υπάλληλοι υπογραμμίζουν ότι η προσυνταξιοδοτική διαθεσιμότητα (εφεδρεία) ουσιαστικά συνιστά παύση από τα καθήκοντά τους. Αυτό, όμως, παραβιάζει το άρθρο 103 του Συντάγματος, το οποίο προβλέπει ότι οι δημόσιοι υπάλληλοι δεν μπορούν να παυθούν, ....χωρίς προηγούμενη απόφαση του υπηρεσιακού τους συμβουλίου.

Η εφεδρεία παραβιάζει και τα άρθρα 80, 73 και 74 του Συντάγματος, καθώς οι νόμοι που προβλέπουν και χορηγούν συντάξεις ή αμοιβές "πρέπει επί ποινή ακυρότητας να είναι ειδικοί". δηλαδή "να εντάσσονται νομοτεχνικά εντός ενός πλαισίου που αποτελείται από συνταξιοδοτικές και μισθολογικές ρυθμίσεις". Κάτι τέτοιο, όμως, δεν συμβαίνει στο Ν. 4024/2011 ο οποίος πλέον των μισθολογικών και συνταξιοδοτικών θεμάτων ρυθμίζει και άλλα ζητήματα. Και το άρθρο 103 του Συντάγματος, που προβλέπει τη μονιμότητα των δημοσίων υπαλλήλων, παραβιάζει η εφεδρεία, αλλά παραβιάζει παράλληλα και τη συνταγματικά κατοχυρωμένη δικαιολογημένη εμπιστοσύνη του πολίτη προς τη διοίκηση (κράτος) και την αρχή της προστασίας του πολίτη.

Μάλιστα, στο σημείο αυτό η ΑΔΕΔΥ υπογραμμίζει ότι όσοι βγήκαν ή θα βγουν στην εφεδρεία πριν ένα έτος είχαν υποβάλλει, σύμφωνα με το Ν. 3863/2010, αίτηση για παράταση της παραμονής τους στην υπηρεσία, έχοντας έτσι την προσδοκία ότι θα παραμείνουν στην εργασία τους μέχρι τη συμπλήρωση του 60ου έτους της ηλικίας τους, ενώ στη συνέχεια ακολούθησε ο Ν. 4024/2011 που τους θέτει σε εφεδρεία.Έτσι, όμως, πλέον των άλλων, αναφέρουν οι δημόσιοι υπάλληλοι, ανατρέπεται βίαια και αιφνιδιαστικά κάθε οικογενειακός και υπηρεσιακός σχεδιασμός τους. Παράλληλα, η εφεδρεία έρχεται σε σύγκρουση με τις συνταγματικές αρχές της ισότητας των πολιτών (άρθρο 4), της προστασίας της αξίας του ανθρώπου (άρθρο 2) και του δικαιώματος ελεύθερης ανάπτυξης της προσωπικότητας (άρθρο 5).

Δεν παραλείπει να αναφέρει ακόμη η ΑΔΕΔΥ, ότι το κριτήριο που εισάγεται για την εφεδρεία, δηλαδή αυτό της πραγματικής και συντάξιμης δημόσιας υπηρεσίας είναι παντελώς αυθαίρετο και τυχαίο και οδηγεί σε διαφορετική αντιμετώπιση υπαλλήλων που έχουν τα ίδια ή παρόμοια συνταξιοδοτικά δεδομένα. Ούτε, όμως, οι επιλογές για την "έξοδο"γίνονται με βάση την προσωπική αξία και τις υπηρεσιακές δυνατότητες κάθε υπαλλήλου, αλλά βάση τυχαίων και άσχετων, με την υπηρεσιακή τους διαδρομή, κριτηρίων.

Πολλές διατάξεις του χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης παραβιάζει ο θεσμός της εφεδρείας, τονίζει η ΑΔΕΔΥ και αυτό γιατί εισάγει δυσμενείς διακρίσεις σε βάρος των δημοσίων υπαλλήλων, με βάση μόνο κριτήρια ηλικιακά, εισάγοντας έτσι δυσμενή διάκριση λόγω ηλικίας, ενώ από την άλλη πλευρά παραβιάζεται το άρθρο 15 του Χάρτη που προστατεύει το δικαίωμα στην εργασία.

Σε άλλο σημείο των προσφυγών υπογραμμίζεται ότι παραβιάζεται και η ΕΣΔΑ που προστατεύει το δικαίωμα της περιουσίας στην έννοια της οποίας περιλαμβάνεται και ο μισθός, όπως παραβιάζεται και η Οδηγία 2002/14/ΕΚ που καθιερώνει τις διαβουλεύσεις στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα.

Τέλος, η ΑΔΕΔΥ αναφέρει ότι το μέτρο της εφεδρείας που θα οδηγήσει εκτός υπηρεσίας 4.929 υπαλλήλους, δεν είναι πρόσφορο για την περιστολή των δημοσιονομικών δαπανών, καθώς οι υπάλληλοι αυτοί θα συνεχίσουν να λαμβάνουν αποδοχές μειωμένες κατά 40%. Έτσι, όμως, θα υπάρξει μικρό δημοσιονομικό όφελος που καθιστά το μέτρο της εφεδρείας μη επιβεβλημένο και προφανώς μη αναγκαίο.

Πηγή: ΕΤ