ΑΝΟΙΧΤΟ ΓΡΑΜΜΑ της ΟΛΜΕ σε μαθητές-γονείς-εκπαιδευτικούς

ΟΛΜΕ 

Αγαπητοί και αγαπητές γονείς, μαθητές και συνάδελφοι εκπαιδευτικοί

Θα μπορούσαμε να σωπάσουμε, κερδίζοντας την εύνοια των ισχυρών, αλλά προτιμάμε να μιλήσουμε όπως αρμόζει σε δασκάλους/ες οι οποίοι σέβονται τη δουλειά τους, τη γνώση και τους μαθητές τους. Η παραίτηση και η σιωπή δεν ταιριάζει σε αγωνιζόμενους και σκεπτόμενους ανθρώπους. Η εξουσία προσπαθεί να φιμώσει όσους σκέπτονται, να στρεβλώσει τις ιδέες μας για έναν καλύτερο κόσμο, να συκοφαντήσει τη νέα γενιά, για την οποία ετοιμάζει μια κοινωνική κόλαση. Εμείς  οφείλουμε να πάμε κόντρα στον καιρό, ακόμα κι αν το τίμημα είναι βαρύ. Λοιπόν, θα μιλήσουμε !

Η νέα σχολική χρονιά ξεκινά με τους χειρότερους οιωνούς. Αντί κάθε οικογένεια και κάθε μαθητής/τρια-εκπαιδευτικός να καταστρώσει τον κατάλογο των υποχρεώσεων, των ονείρων και των προσδοκιών του, ασχολείται με τη “λίστα” των περικοπών, την οποία σκέφτηκε η Τρόϊκα και υλοποιεί η κυβέρνηση.

Λιγότερα και χειρότερα, αυτό είναι το γενικό πλαίσιο. Λιγότερα σχολεία, κλείσιμο των βρεφονηπιακών σταθμών, περικοπές στο μισθό, σύνταξη, ασφάλιση, ιδιωτικοποίηση ακόμα και στο νερό της φύσης, αύξηση πετρελαίου, τιμές-φωτιά, στο απόσπασμα υγεία-παιδεία-πρόνοια.

Το μνημόνιο φαντάζει σαν θηλιά στο λαιμό όλων μας. Μας λένε ότι θάρθουν καλύτερες μέρες. Σαν τον ορίζοντα που όσο τον πλησιάζεις τόσο απομακρύνεται. Η αυριανή μέρα, αν μείνουμε με σταυρωμένα τα χέρια, θα είναι μέρα πένθους για όλα τα δικαιώματα και τις κατακτήσεις μας. Από όπου κι αν πέρασε το ΔΝΤ άφησε πίσω του χαλάσματα, θρήνο και οδυρμό. Η κερδοφορία του κεφαλαίου αποδεικνύεται ισχυρότερη, για τις υποτελείς κυβερνήσεις, από τις ανάγκες των ανθρώπων και της νέας γενιάς.

Εμείς δε θα γίνουμε Αγαμέμνονες για να θυσιάσουμε την Ιφιγένεια ώστε να φτάσουμε στην Τροία (των κερδών). Ο δάσκαλος πρέπει να βρίσκεται στο πλάι της Αντιγόνης για να πολεμήσει την εξουσία του Κρέοντα.

Σε αυτή τη ζωή είμαστε ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ. Οι αγωνίες σας είναι και δικές μας, το μεροδούλι-μεροφάϊ αφορά όλους μας, η φτωχή παιδεία μας συντρίβει. Όταν οι μαθητές μας διπλώνονται από την πείνα στην τάξη ή στην αυλή, όταν η άνεργη μάνα μιλάει “για το ...

άδειο ψυγείο”, καμία γραμματική δε μπορεί να αποδώσει τον ανθρώπινο πόνο. Είμαστε όλοι μαζί, γιατί οι εκπαιδευτικοί είναι κομμάτι του λαού μας, σάρκα από τη σάρκα του, αίμα από το αίμα του.

Η πολυπλόκαμη εξουσία μιλάει για ρετιρέ, τεμπέληδες, πολυάριθμους και άλλα τέτοια παρόμοια για να μας διχάσει. Όπως ακριβώς αυτός που κλέβει το ψωμί από το τραπέζι φωνάζει “κλέφτης” και αυτός που τους παίρνει τα βιβλία φωνάζει τους μαθητές μας “αγράμματους”. Να λέμε τα πράγματα με τ’ όνομά τους, να δείχνουμε τους ψεύτες και τους άρπαγες, να ένα σπουδαίο καθήκον.

Η παιδεία είναι αγαθό κι όχι εμπόρευμα. Τα σχολεία είναι τόπος κοινωνικοποίησης, γνώσης, αλληλεγγύης, κι όχι μπακάλικο. Αν αφήσουμε τα σχολεία στα νύχια της αγοράς και των ιδιωτών δε θα φτωχύνει μόνο ο εκπαιδευτικός, θα φτωχύνει ο νους μας κι η χώρα. Όταν κλείνει ένα σχολείο ανοίγει μια φυλακή, κι όταν παίρνεις το βιβλίο και την εργασία από τη νέα γενιά την οδηγείς στον κοινωνικό Καιάδα.

Δε θα το επιτρέψουμε! Δεν πρέπει να το επιτρέψουμε, ακόμα κι αν θέλουν να το επιβάλουν  όλοι «οι διάβολοι των αγορών».

Μπορούμε να τους σταματήσουμε; Βεβαίως. Είναι ισχυροί αλλά όχι ανίκητοι όπως παρουσιάζονται. Να ενωθούμε σαν μία γροθιά, να οργανώσουμε τις αντιστάσεις μας, να δώσουμε το χέρι στο διπλανό μας, να εμπνεύσουμε την κοινωνία. Έτσι τα φαντάσματα κι ο φόβος θα εξαφανιστούν.

·         Κανείς δεν είναι δυνατότερος από τον αποφασισμένο λαό

·         Κανείς δε θα μείνει ατιμώρητος όταν σφαγιάζεται η νεολαία μας

·         Άδραξε τη μέρα!

Οι εκπαιδευτικοί της Ελλάδας σε καλούν σε συστράτευση. Για να υπερασπίσουμε, με λογισμό και όνειρο, το μέλλον των παιδιών μας. Απλώνουμε σε όλα τα σχολεία, τις σχολές, τις γειτονιές, το μήνυμά μας. Ούτε σπιθαμή πίσω!

Η Παιδεία είναι δημόσιο αγαθό. Δεν υπογράφουμε τον αργό θάνατο των παιδιών μας και της χώρας. Να γκρεμίσουμε την αντιλαϊκή πολιτική πριν να είναι πολύ αργά.

Ø      Το δίλημμα τέθηκε τρομακτικά: ή Εμείς ή Αυτοί.

Ø      Η παραίτηση και η δειλία δεν ταιριάζει σε εργαζόμενους, σε εκπαιδευτικούς και στη νέα γενιά.

«Όσοι το χάλκεον χέρι βαρύ του φόβου αισθάνονται

Ζυγόν δουλείας ας έχωσιν

Θέλει αρετήν και τόλμην η ελευθερία»

Ανδρέας Κάλβος

Να έχετε υγεία, καθαρή σκέψη, αλληλεγγύη, αποφασιστικότητα και αγωνιστική στάση

Σεπτέμβρης 2012

Το Δ.Σ. της ΟΛΜΕ